تابستان امسال با بچه های فامیل از هر رده سنی کلاس تابستونی داشتم.

می خواستم بیشتر با روحیه و نیازهاشون آشنا بشم. 

به طور اتفاقی برای کلاس قصه یکی از بچه ها کتابی در مورد پیامبر اکرم و کودکان به کلاس آورد.

اولش فکر میکردم شاید براشون خسته کننده باشه، اما 

روز به روز علاقه ومحبتشون نسبت به ایشون بیشتر میشد.

هر وقت ارشون میخواستم خلاصه داستان رو تعریف کنن، همشون یه جوری ابراز علاقه میکردند.

یکی از روزا، نازنین زهرا گفت: خاله کاش ما بودیم و ایشون رو میدیدیم.

خندیدم و گفتم: بچه ها تا هر وقت که ما پیامبر رو دوست داشته باشیم، ابشون توی قلب ماست.  

زهراسادات گفت: عمه،پیامبر مارو هم دوست داره؟ گفتم: ایشون به همه کودکان عشق میورزه.

بچه ها همگی خوشحال شدند و خندیدند.